نقد و بررسی فیلم به وقت خماری
فیلم به وقت خماری در کارنامه فیلمسازش اثری متوسط محسوب می شود که بدون معرفی کاراکترهایش داستان را آغاز می کند و پس از آن حس ناتمامی و ناکامل بودن در تماشاگر ایجاد می شود.
به گزارش میم ست ، امروز می خواهیم به نقد و بررسی فیلم به وقت خماری با بازی مهدی فخیم زاده ، هنگامه قاضیانی و ابوالفضل پورعرب بپردازیم. کارگردانی این فیلم را محمدحسین لطیفی بر عهده داشته و آن را از روی فیلم نامه ای به قلم احمد رفیع زاده ساخته است. این فیلم در تاریخ ششم تیرماه 1397 روی پرده های سینما رفت و توانست در مجموع به فروشی بالغ بر 1 میلیارد و 90 میلیون تومان دست یابد. در ادامه با نقد و بررسی فیلم به وقت خماری با ما همراه باشید.
محمدحسین لطیفی به عنوان یکی از پرکارترین و خوش نام ترین فیلم سازانی است که در عرصه سریال سازی و تلویزیون بیشتر شناخته می شود و با ساخت مجموعه هایی چون "صاحب دلان" ، "پادری" و مجموعه نمایش خانگی "قلب یخی" نشان داده است پلت فرم کارهای چند قسمتی و مجموعه های تلویزیونی را خوب می شناسد.
لطیفی که مجموعه سر دلبران را برای پخش در ماه رمضان کارگردانی کرده است، در بیشتر کارهایش یک نوع جهان بینی عارفانه عرضه کرده است و روحانیت و تدین را با چهره ای جدید به مخاطبانش معرفی کرده است. در سریال دودکش و ادامه آن سریال پادری ، لطیفی از این جهان بینی دور می شود و دغدغه های اجتماعی و اقتصادی قشر متوسط جامعه را با زبانی طنز به تصویر می کشد که اتفاقاً این دو مجموعه هم به مثابه سایر آثار لطیفی در تلویزیون با استقبال خوبی روبرو شد.
اما لطیفی در سینما فیلمسازی است یکسره متفاوت از شمایلی که در تلویزیون به نمایش می‌گذارد. در فیلم عینک دودی و بعدتر در قالبی گیشه ای تر با فیلم توفیق اجباری تقابل های جنسیتی را به تصویر می کشد و در فیلم روز سوم ، قسمتی از تاریخ ایران را در بحبوحه روزهای اشغال خرمشهر، در لا به لای یک عاشقانه دوست داشتنی روایت می کند.
فیلم به وقت خماری بیش از همه آثار لطیفی در سینما به جهان داستانی او تعلق دارد!
فیلم به وقت خماری ، آخرین ساخته سینمایی لطیفی، بیش از همه آثار وی در سینما به جهان داستانی که از لطیفی می شناسیم تعلق دارد. فیلم به وقت خماری در یک خانه درندشت روایتش را شروع می کند و اعضای یک خانواده بزرگ را معرفی می کند که آماده مراسم خواستگاری دخترشان می شوند. خانواده ای شبیه خانواده ای که در «دایی جان ناپلئون» می‌بینیم؛ خاله ها و دایی و فرزندشان، اختلافات و مشکلات و عشق های نافرجام و این بار به جای گل نسترن خان دایی، دیواری است که همه درگیری ها بر سر آن است.
خانواده ای که در فیلم به وقت خماری مبینیم بیش از اندازه به خانواده مشتاق در سریال دودکش شباهت دارد. خانواده ای از قشر متوسط با دغدغه های اقتصادی و شغل های کوچک و مسلماً زوج سیما تیرانداز و هومن برق نورد هم این شباهت را بیشتر می کنند. عمارت خانواده ای که در آخرین اثر لطیفی می بینیم پر است از آدم. آدم هایی که تک تک وارد قصه می شوند و با روایت اصلی فیلم همراه می شوند.
روایت های فیلم به وقت خماری برای معرفی کاراکتر ها چندان خوب پرداخت نشده اند و بر بدنه روایت اصلی هم نمی نشینند
ورود کاراکترها به قصه کمی طولانی است و ورود این همه کاراکتر به تنهایی می تواند بیننده را خسته کند، مخصوصاً که با ورود هر کاراکتر خرده روایت های مربوط به هر کاراکتر هم به روایت اصلی اضافه می شوند. روایت هایی که برای معرفی کاراکتر ها لازم است اما چندان خوب پرداخت نشده اند و نه تنها کاراکتر ها را به‌درستی معرفی نمی کنند که بر بدنه روایت اصلی هم نمی نشینند. با ورود خواستگار به عنوان یک شخصیت جدید، روایت هم مسیر صعودی می گیرد و جذاب تر می شود.
خواستگار پلیس است و پدربزرگش یک روحانی. با ورود این کاراکتر ها، لطیفی فرصت پیدا می کند، داستانش را به سمت و سویی که همیشه تمایل داشته ببرد، نگاهی متفاوت از روحانیت عرضه کند و صمیمیت مردم عادی و روحانیون را به تصویر بکشد. مشکل اینجاست که این دو کاراکتر هم مانند شخصیت های اصلی فیلم، نه شخصیت پردازی دارند و نه پیش زمینه ای از داستانشان ارائه می شود تا بیننده راحت تر بتواند با آن ها ارتباط برقرار کند؛ اما ورود این کاراکتر های در تضاد با شخصیت های اصلی، هم روایت لطیفی را پیش می‌برند و تا حدی جذاب تر می کنند و هم زمینه پرورش کمدی در دل داستان را ایجاد می‌کند.
نقطه اوج فیلم به وقت خماری زمانی است که اسلحه خواستگار گم می شود و حالا همه باید دست به دست هم دهند تا اسلحه پیدا شود. این نقطه اوج در روایت همچنین تمام کاراکتر ها را گرد هم می آورد و لطیفی می تواند مهارتش را در دکوپاژ سکانس های شلوغ و پر کاراکتر و همچنین حرکت دوربین در لوکیشن بزرگش را نشان دهد. لطیفی به خوبی دوربینش را در این عمارت به چرخش در می آورد و کاراکتر های مختلف را در بحبوحه اتفاقات نمایش می دهد.
ساختار تلوزیونی فیلم به وقت خماری ، ایراد اصلی وارد به ساخته محمدحسین لطیفی
ایراد اصلی که به ساخته محمدحسین لطیفی وارد است، ساختار تلویزیونی این اثر است. در اینکه ساخت تلویزیونی با سینمایی بسیار متفاوت است شکی نیست. لطیفی هم قبلاً در فیلم روز سوم نشان داده است که با ساختار سینمایی آشنایی کامل دارد و می تواند یک اثر سینمایی را در قامت اصلی اش به نمایش درآورد، اما شاید سال ها دوری از سینما و ساخت آثار تلویزیونی، یا شاید موفقیت بیش از اندازه این مجموعه ها باعث شده است لطیفی ترجیح دهد در حاشیه امن بماند و روایتش را در چارچوبی که به آن عادت دارد به تصویر درآورد.
در واقع ساختاری که در فیلم به وقت خماری شاهد هستیم از میان همه شباهت های این اثر به فیلم دودکش بارزتر است و همین نکته هم باعث می شود که خیلی جدی گرفته نشود. سکانس هایی که بعد از گم شدن اسلحه شاهدشان هستیم به شدت از سکانس های آغازین جذاب تر است و این همکاری و همدلی همگانی در کنار اختلافات ریشه دار خانوادگی، یادآور فیلم مهمان مامان است که همه اهالی خانه با همه مشکلاتشان دست به دست هم می دهند تا برای مهمان عزیز همسایه شان سفره درخوری فراهم کنند، ولی تفاوت فیلم به وقت خماری و فیلم مهمان مامان در همین چارچوب سینمایی و تلویزیونی است و البته بازی بازیگران و کاراکتر هایی که از ابتدای قصه نتوانسته اند با بیننده ارتباط برقرار کنند.
پایان بندی فیلم به وقت خماری بهترین و مهمترین قسمت فیلم است!
پایان‌بندی فیلم به وقت خماری بهترین و مهمترین قسمت از فیلم است؛ لطیفی سعی نمی کند تاروپود روایتش را تا بیخ گره بزند و بیننده را راضی از سینما بیرون بفرستد، او همان طور که یک روز از زندگی این خانواده را تمام و کمال به نمایش گذاشته است، با پایان یافتن مراسم خواستگاری، روایتش را هم پایان می دهد. در این روایت قرار نیست به یک باره همه مشکلات حل شود و خبری از پرش ناگهانی به چند ماه آینده نیست.
با پیدا شدن اسلحه، دیواری که از ابتدای فیلم مورد بحث شخصیت ها بوده است بالاخره فرو می ریزد، اما درختی که در مقابل خانه قرار دارد، مانند مادر خانواده که کهن سال و بیمار در اتاقی بستری است، مانع از فروپاشی کلی خانواده می شود و همه دعوا ها و بحث ها را پایان می دهد.
قرابت مادر بیمار و درخت شناسنامه دار، یکی از زیباترین نماد گذاری های لطیفی در این فیلم است، ولی بهترین قسمت فیلم زمانی است که داستان پایان می یابد و تیتراژ پایانی بر تصویر نقش می بندد. پیغام صوتی خواستگار درباره این خانواده، همه آن چیزی است که لطیفی در فیلمش می خواهد بگوید.
فیلم به وقت خماری در پس همه شوخی ها و موقعیت های کمدی اش با همه کاراکتر های متفاوتش، می خواهد از آدم هایی بگوید که شبیه من و شما هستند، خلاف های کوچک دارند و ترس های بزرگ، آدم هایی که هر روز بار روی شانه شان سنگین تر می‌شود و درگیری هایشان بیشتر، آدم هایی که همه جنگ و دعوا هایشان برای حفظ سقف بالای سرشان است، خانواده هایی که می توانند یک جنجال اساسی به پا کنند، آبروی دخترشان را ببرند و حتی مانع خجالت باشند، اما زندگی شان در کنار هم معنا می یابد.
فیلم به وقت خماری در کارنامه فیلم سازش یک اثر متوسط محسوب می شود
متأسفانه حرفهای قشنگ و مهم لطیفی در زیر روایت یک خواستگاری پرآشوب و کاراکتر های نه چندان جذاب گم شده است و بیننده باید پیامش را از میان خط ها دریابد و سعی در رمزگشایی یک درام به ظاهر معمولی کند و مشکل آنجایی است که به نظر نمی رسد این موضوع عمدی بوده باشد. انگار لطیفی آنقدر سرگرم آراستن روایتش شده است که خودش هم پیامش را گم کرده است. به هر حال، تنها حسی که بعد از فیلم به وقت خماری دارید، حس ناتمامی و ناکامل بودن است که هیچ ربطی به پایان فیلم هم ندارد.
درنهایت، فیلم به وقت خماری در کارنامه فیلم سازش یک اثر متوسط محسوب می شود که گرچه مانند کمدی های دیگر امروز، به ورطه ابتذال نمی افتد، اما در جذب مخاطبش چندان موفق عمل نمی کند و از این روی هیچ پیشرفتی برای محمدحسین لطیفی محسوب نمی شود.
منبع: نماوا
نظر شما در مورد داستان، کیفیت ساخت و نحوه نقش آفرینی بازیگران فیلم به وقت خماری چیست؟
نظرات ارزشمند خود را در پایین مطلب با ما و دیگر علاقه مندان به اشتراک بگذارید. برای مشاهده تصاویر و پوسترها در اندازه واقعی روی انها کلیک کنید.
مطالب مشابه
دکتر فوق تخصص ارتوپد خوب در مشهد
تماشای فیلم فارست گامپ ، فیلم دیوانه از قفس پرید و فیلم ارباب حلقه های 3
واکنش ستارگان سریال Friends به درگذشت «جیمز مایکل تایلر»
فیلمبرداری وسترن Rust تا «انجام کامل تحقیقات» آغاز نخواهد شد
جیمز مایکل تایلر بازیگر نقش گانتر «سریال فرندز» درگذشت
«شادروان» جلوی دوربین رفت/ روایتی از یک خانواده حاشیه‌نشین
دیدگاهتان را بنویسید
دیدگاه ها
دیدگاهی پیدا نشد! اولین نفری باشید که در این نوشته نظر می دهید.