نقد و بررسی فیلم آکوامن / اکشنی درخور تماشا اما فاقد معنی و مفهموم

به گزارش میم ست، با محبوبیت هرچه بشتر ابرقهرمانان در سینما، تعداد بیشتری از این شخصیت ها در حال ورود به سینما هستند. در جدیدترین مورد، پس از حضور تقریبا ناامید کننده اکوامن در فیلم لیگ عدات، کمپانی دی سی تصمیم گرفت با ساخت فیلم آکوامن (Aquaman) خاطرات بد گذشته را از ذهن طرفداران پاک کند. . این شخصیت کتاب داستان های کمیک، در سال 1941 خلق شد و از آن پس داستانهای مختلف خود را در کمیک های مختلف در اختیار داشت و در نهایت نیز به گروه لیگ عدالت (Justice League) که از جمعی از ابرقهرمان های کمپانی DC است ملحق شد.

شخصیت آکوامن اینچنین توصیف شده است که او فرمانروای دریاهاست و در زیر آب هیچکس نمی تواند حریف او باشد. وی از هوش بسیار بالایی برخوردار است و ظاهراً با یک پیغام، تمام موجودات زنده زیر آب به فرمان او در می آیند و قابلیت هر نوع رزمی را خواهند. یافت. توانایی های این شخصیت البته فقط منوط به دریاها نیست بلکه در خشکی نیز کسی یافت نمی شود که بتواند حریف او باشد. این موجود دو زیست توانایی شنوایی و بویایی فوق العاده ای دارد و از سرعت بسیار بالایی برخوردار است.

اکوامن سال گذشته برای اولین بار در فیلم لیگ عدالت به طرفداران ژانر ابرقهرمانی معرفی شد و البته این معرفی در حد و اندازه ای نبود که طرفداران انتظار آن را می کشیدند. لیگ عدالت علی رغم فروش مناسب، با انتقادات فراوانی حتی از سوی علاقه مندان به این ژانر مواجه شد و همگان منتظر هستند تا ببینند دنباله آن اثر آیا می تواند ناکامی گذشته را جبران نماید یا خیر. حالا فیلم آکوامن بصورت مستقل به سینما آمده و قصد دارد خاطرات بد گذشته را جبران نماید.

داستان فیلم آکوامن یکسال پس از اتفاقات لیگ عدالت رخ می دهد. جایی که آرتور کوری ابرقهرمانی است که هدف مشخصی ندارد تا اینکه خبر می رسد برادر او قصد دارد به اهالی روی خشکی حمله کرده و جنگی را آغاز نماید. با توجه به وضعیت متزلزل تاج و تخت در آتلانتیس، آرتور تصمیم می گیرد تا با او مقابله کند اما برای این کار بای نیزه افسانه ای را پیدا کند که سالهاست کسی از آن خبر ندارد.

در دو سال اخیر جنس فیلمنامه های آثار ابرقهرمانی به حدی تغییر کرده که بتوان خلاقیت هایی در آن یافت. یکی از بهترین مثال ها در این خصوص فیلم « لوگان » بود که به خوبی توانسته بود شخصیت ابرقهرمان داستان را پرورش دهد و روند داستانی نیز باورپذیر از آب درآید. اما اینجا در فیلم آکوامن چنین مواردی اهمیت ندارد و علت و معلول ها چنان ساده و پیش پا افتاده هستند که به نظر می رسد اثر متعلق به سالهای اولیه حضور ابرقهرمانان در سینماست و وجه تشابه چندانی میان او و همکاران دیگرش نیست.

فیلمنامه شلوغ و شلخته فیلم آکوامن هیچ فرصتی برای شخصیت پردازی و توجه به جزئیات قصه در اختیار سازندگان نگذاشته است بطوریکه همه قصه های فرعی فیلم ناقص هستند؛ گویی نویسنده حوصله کافی برای پردازش داستان نداشته است. شخصیت اورم و انگیزه های او برای حمله به زمین و حتی فرمانروایی دریا، کافی نیستند و به نظر می رسد بیشتر بابت کمبود مغز در ذهن او بوجود آمده است.

اشارات فیلم آکوامن به آلودگی دریا توسط زمینی ها و مسائلی از این دست، یک وصله اشتباه به فیلم محسوب می شود چراکه اصولا تمام بخش های فیلم در دنیای فانتزی خودش سیر می کند و جدی گرفتن آن و گریز زدن به متعلقات دنیای واقعی و معضلات آن، یک تضاد ناهماهنگ با فضای داستان ایجاد می کند. برخلاف برخی از آثار ابرقهرمانی، فیلم آکوامن فانتزی ترین اثر در این سری محسوب می شود و ترکیب موارد محیط زیستی با داستان شاید در مطرح کردن شعار مناسب باشد اما در فیلم آکوامن با شکل و شمایل کنونی، یک ضعف آشکار به شمار می رود.

جیمز وان کارگردان فیلم آکوامن، در شخصیت پردازی قهرمان اصلی داستان نیز تغییراتی ایجاد کرده که با آنچه که در فیلم لیگ عدالت مشاهده کرده بودیم تفاوت های زیادی دارد. آکوامن در آن فیلم، شخصیت گردن کلفتی محسوب می شد که بیشتر با روحیه قلدر بازی هایش شناخته می شد. اما در فیلم آکوامن او بذله گو شده و از هیچ موقعیتی برای تکه پرانی نمی گذرد.

چنین رویه ای گاهی باعث می شود روند فیلم به لودگی گرفتار شود و البته ضریب هوشی قهرمان داستان نیز هربار به پائین تر از دقایق قبل سوق دهد! رابطه عاشقانه فیلم میان او و مرا نیز دیگر ضعف فیلم است که هیچ جذابیتی ندارد و به نظر می رسد می توان ترکیب جیسون موموا و امبر هرد را یکی از ناامید کننده ترین عاشقانه های ابرقهرمانی در چند سال اخیر برشمرد. رابطه ای که شیمی و درک متقابلی در آن به چشم نمی خورد و البته زمانی که هنوز کار به عاشقانه نکشیده، وضعیت به مراتب بهتری دارد و قابل قبول است.  

جلوه های ویژه فیلم با اینکه مهمترین نقطه قوت فیلم محسوب می شوند اما در این بخش نیز ضعف های فراوانی مشاهده می شود. ساخت اثری که بخش اعظمی از آن در زیر آب جریان دارد، جاه طلبی فراوانی در بخش جلوه های ویژه محسوب می شود اما فیلم به خوبی از پس خلق آن برآمده است با این توضیح که جزئیات بیش از حد صحنه باعث برهم خوردن توازن فیلم شده است.

به عبارت دیگر، ما با صحنه های شلوغی مواجه هستیم که باعث از دست رفتن تمرکز می شود در حالی که برای خلق آن تلاش و زحمات زیادی کشیده شده است. صحنه های فراوانی در فیلم وجود دارند که لذت تماشای آن تنها با حضور در سالن سینما و تماشا بر پرده عریض میسر می شود اما همانطور که اشاره  شد، این صحنه ها از عدم مدیریت رنج می برند تا صحنه ها بیش از اندازه شلوغ باشد.

در میان بازیگران فیلم، جیسون موموا کماکان تاثیرگذارترین بازیگر فیلم به شمار می رود و علی رغم بذله گویی پایان ناپذیرش در فیلم، همچنان بهترین انتخاب برای بازی در نقش آکوامن می باشد. اما در نقطه مقابل امبر هرد یکی از بازیهای ضعیف فیلم را رقم زده و نمی توان دلیل موجهی بابت حضور او در فیلم یافت. دیگر بازیگران مطرح فیلم نظیر نیکول کیدمن و ویلم دافو نیز کاری از پیش نبرده اند و حضور محدودی را بر پرده سینما تجربه کرده اند.

فیلم آکوامن اثری سرگرم کننده محسوب می شود که حداقل ویژگی های لازم برای سرگرم کنندگی را در اختیار دارد و روند قصه به حدی ساده و پیش پا افتاده و تکراری است که حتی جلوه های ویژه پر زرق و برق فیلم در داخل دریا نیز نمی تواند کمک چندانی به حال و روز فیلم کند. به تمام اینها باید شخصیت هایی با حداقل ضریب هوشی را نیز به داستان اضافه نمائید که با رویت آنها نمی توان اهمیتی برای سرنوشت شان قائل شد. فیلم آکوامن سرگرم کننده است اما نمی تواند یک اثر مهم و ماندگار باشد.