نقد و بررسی فیلم “مرا با نامت صدا بزن” ساخته ی لوکا وادانینو

به گزارش میم ست و در جدیدترین نقد و بررسی فیلم سینمای هالیوود در این مطلب سعی می کنیم فیلم مرا با نامت صدا بزن (Call Me by Your Name) را مورد بررسی خود قرار دهیم. به چه دلايلي به فيلم‌ها علاقه‌مند مي‌شويم؟ اينكه واجد استتيك ويژه و تماتيك ملتهب باشند؟ آيا هر فيلم خوبي بايد صرفا يك شكل خاص از فرماليسم را بازتاب دهد يا حتما به مضامين حساس بپردازد؟ آيا صرف روايت احساسي موقعيتي انساني براساس منحني پيش‌رونده و بطئي يك درام كافي نيست؟ حتما بايد در فيلم‌هاي اين دوران (هزاره سوم)، در اوج تلقي خودآگاهانه از استتيك و تماتيك، رخدادي محيرالعقول در فرم و محتوا روي دهد تا فيلمي تماشاگر جدي را تحت تاثير قرار دهد؟ پاسخ همه اين سئوالات در مواجهه با «مرا با نامت صدا بزن» لوكا وادانينو است. فيلمي ساده، بدون فرم يا محتوايي عجيب كه بخاطر روايت با تاني و حوصله يك موقعيت انساني، و برانگيختن احساسات تماشاگر در نقاط عطف عاطفي‌اش بدل به اثري بيادماندني مي‌شود. «مرا با نامت صدا بزن» آنگونه كه معرفي شده و درباره‌اش صحبت مي‌شود فقط درباره همجنسگرايي مردانه نيست. اين اثر فيلمي است درباره عواطف انساني در بزنگاه بلوغ و شناخت خود، با همه تالمات و هراس‌هاي پيامدش. يا بعبارت بهتر يادآوري يك داستان عاشقانه و موقعيت از دست رفته رمانتيك، وقتي كه ديگر نه طرف مقابل (معشوق) حضور دارد و نه عشقي كه بواسطه‌اش بخواهد به پرواز دربيايد. «مرا با نامت صدا بزن» درباره مواجهه با تجربه شكست در يك ماجراي عاطفي از دريچه يادآوري آن در دوران بزرگسالي است. به همين خاطر با وجود اينكه فيلم روايتي خطي دارد و فلاش‌بكي در كار نيست اما به مرور اولين تجربه عاشقانه و لمس دلخراش پژمردن «عشق» مي‌ماند؛ همچون خواندن نامه‌اي قديمي كه روزگاري يك عاشق در اوج احساسات عاشقانه‌اش براي معشوق نوشته بوده. در «مرا با نامت صدا بزن» همه چيز در نهايت سادگي و زيبايي قرار دارد. از جغرافياي محل زيست آدم‌ها و دختران و پسر داستان و حاشيه صوتي تغزلي فيلم تا بازسازي شمايل‌هاي دهه هشتادي و والدين شعورمند و تيتراژ ماندگار فيلم كه حسن‌ختامي دريغ‌انگيز بر يك داستان ساده اما مهيب به لحاظ تجربه احساسي است. و در اين فيلم دوست‌داشتني، تيموتي شالِمِي در نقش پسر جوان داستان، در نقش كسي كه عاشق مي‌شود و از دست مي‌دهد و اشك مي‌ريزد همانند الماس مي‌درخشد. حضور درخشان او نه فقط يكي از بهترين بازي‌هاي مرد در سال 2017 كه در گستره اين دهه تحسين‌برانگيز است. يك بازي پر از جزئيات در قالب نقشي سخت. از بروز حواس‌پرتي و پسرانگي لج‌درآر تا نمايش رنج و محنت يك عاشق كه تاب از دست دادن معشوق را ندارد و در فراق او دچار افسردگي و حرمان و ماتم مي‌شود. سكانس همنشيني او با پدر خردمندش در انتهاي فيلم يكي از بهترين صحنه‌هاي سال‌هاي اخير است. 7فاز، پویان عسگری