دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر در واکنش به انتقادات اخیر : “ریالی به مهمانان خارجی ندادیم “

به گزارش میم ست ، سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر در روز جمعه 7 اردیبهشت ماه به پایان رسید . چهار دوره است که این جشنواره از بخش ملی جدا شده است . آیا در این مدت توانسته به اهداف خودش دست پیدا کند یا خیر ؟ خیلی از عوامل دنیای سینما معتقدند که این جشنواره تنها نام جهانی را یدک می کشد و در سطح جهانی برگزار نمی شود. در تازه ترین اخبار فیلم و سینمای ایران ، پس از پایان جشنواره جهانی فیلم فجر مصاحبه ای با دبیر این جشنواره یعنی رضا میرکریمی در مورد میزان تحقق اهداف جشنواره و کیفیت برگزاری آن انجام شد که سوالات و پاسخ های او به شرح زیر است :

سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر هم به پایان رسید و آیا شما می توانید ارزیابی ای از این دوره داشته باشید که چقدر به اهدافی که مدنظر داشتید رسیده اید و چه بخشی از اهداف محقق نشده است؟

جای خالی یک جشنواره مهم و تاثیرگذار سینمایی در منطقه جغرافیایی ما احساس می شود به همین دلیل تصمیم گرفتیم به سمت برگزاری چنین رویدادی برویم و جشنواره فیلم فجر را از محیطی که فقط به فیلم های ایرانی می پردازد، خارج کرده و آن را تبدیل به رویدادی کنیم که آثار و استعدادهای منطقه را هم معرفی کند. اکنون با اتمام سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر باید بگویم که ما به بخش زیادی از این اهداف رسیده ایم و حتی نتیجه آن بیشتر از توقعاتمان هم شده است. ما اینگونه تصور می کردیم که شاید این اتفاق در سال پنجم و ششم جدایی بخش جهانی از بخش ملی جشنواره فیلم فجر رخ دهد ولی آمارها و نظرسنجی ها از مهمانان داخلی و خارجی، بازتاب های مطبوعاتی و کیفیت حضور مهمانان خارجی نشان داد که تعداد زیادی از اهدافمان محقق شده است.

با توجه به اینکه برخی از جشنواره های داخلی سال ها به دنبال آوردن همین مهمانانی بودند که در جشنواره جهانی فیلم فجر حضور پیدا کردند و موفق نشدند، شما برای حضور این افراد در ایران چقدر هزینه کردید؟ آیا پولی رد و بدل شده است؟

متاسفانه وقتی یک کار خوب انجام می شود و یا یک جایی کسی موفق می شود، جمع زیادی که هیچ کارنامه درخشانی نداشته و کلا شغلشان انتقاد کردن است و به دنبال چسباندن انگ به این و آن هستند زیرا فقط می خواهند خیال خودشان راحت شده و در خلوتشان آسوده باشند و پیش خودشان بگویند که اگر ما کاری نکردیم دیگران هم نتوانستند انجام دهند، شروع به حاشیه سازی می کنند. ما به هیچ کدام از میهمانان پول ندادیم و بیشترین خدماتی که به آقای الیور استون دادیم این بود که ۲ بلیت هواپیمای او و همسرش را فراهم کردیم، در حالی که من میدانم آدم های هم تراز او وقتی به جشنواره های منطقه ای می روند تنها برای حضورشان ۱۰۰ هزار دلار دستمزد می گیرند. این مهارت و توانایی تیم جشنواره جهانی فیلم فجر بوده که توانسته برای مهمانان خود یک گردهمایی کنجکاوی برانگیز ایجاد کرده و شکل دعوتش آنها را وسوسه کند تا این افراد پیش خود بگویند که اگر تجربه حضور در این جشنواره را نداشته باشند، متضرر خواهند شد و چیزهایی را از دست خواهند داد که در جای دیگر نمی توانند به دست بیاورند. من میدانم خیلی از افراد دوست ندارند به این موضوع اعتراف کنند که گرد هم آوردن این حجم از میهمانان درجه یک خارجی در یک جشنواره چقدر دشوار می باشد . برخی هم فکر می کنند این کار بسیار ساده است اما به عنوان کسی که تجربه زیادی دارم و در جشنواره های مختلفی حضور داشته ام لازم است بگویم که خیلی از جشنواره های معتبر با یک یا دو نفر از میهمانان ما برگزار شده و تمام آنها روی آن یک یا دو نفر متمرکز می شوند و بقیه میهمانانشان از افراد درجه ۲ هستند این در حالی است که ما امسال بیش از ۱۴ نام برجسته در جشنواره داشتیم که هر یک از آنها برای برگزاری یک جشنواره کافی هستند. ضمن اینکه ما برای این افراد فرش قرمز پهن نکردیم، به آنها هتل های مجلل نداده و حتی به غیر از یکی دو نفر آنها به بقیه بلیت معمولی برای آمدن به ایران داده ایم. ما از آنها کمال بهره را بردیم یعنی این میهمانان در طول جشنواره ورک شاپ های متعدد بسیار خوبی برگزار کردند، در دانشگاه ها سخنرانی کرده ، ده ها مصاحبه علمی و سینمایی انجام دادند.

البته ما متوجه شدیم که برخی از سینماگران ایرانی ضمن تماس با برخی از میهمانان آنها را از حضور در ایران برحذر کرده اند برای مثال به آنها پیام داده و گفته اند ایران جای امنی برای حضور شما نیست و به این نحو در کار شما خلل ایجاد کرده اند. این موضوع واقعیت دارد؟

ما شرایط تاسف انگیزی در رعایت نکردن اخلاق فردی و اجتماعی داریم. فکر میکنم برای همه قابل تصور بوده باشد که برگزاری چنین جشنواره ای با این ابعاد و این استاندارد چقدر مشکلات داشته اما ای کاش برخی از این مشکلات قابل پیش بینی بودند. یعنی مشکلاتی که ممکن است در هر جشنواره و در هر کجا بوجود بیاید. برای مثال ممکن است مهمانی قول حضور دهد اما به یکباره یکی از اقوامش فوت کرده و نتواند بیاید، این اتفاقی محتمل است و تصورش هم سخت نیست اما برای برگزاری این جشنواره با تصویر منفی که رسانه های ایران ساخته اند و با مقررات و قوانین بین ‌المللی که انتقال پول را از کشور ما سخت کرده و برای رزرو یک بلیت برای نمایش فیلم ها مشکل وجود دارد باید جنگید، همچنین اینکه قانون آمریکا مبنی بر اینکه اگر تبعه های اروپایی و کشورهای دیگر به ایران بیایند برای رفتن به آمریکا باید ویزا بگیرند و دیگر بدون ویزا نمی توانند به آمریکا بروند، مشکل ایجاد کرده و باید با آن هم مبارزه کرد و در کنار همه این موارد باید با چندین آدم کوته بین در داخل هم جنگید. وقتی می گویم کوته بین به این معنی نیست که این افراد برای جناح خاصی هستند ، بلکه افراطی هایی هستند که تاکید می کنم صرفا خود را مذهب منتسب کرده اند ولی مطلقاً به منافع ملی فکر نمی کنند و اصولاً هیچ اتفاق سازنده ای را حمایت نکرده و از آنها بدتر کسانی هستند که تصور می کنند آدم های روشنفکری هستند و ادعا دارند خیلی با قشری گری مخالفند ولی متأسفانه هم قشری هستند و هم جزم اندیش و برای رسیدن به اهداف خود که معمولاً اهداف نفسانی است، هر کاری که فکر کنید انجام می دهند یعنی با مهمان خارجی تماس می گیرند و می گویند ایران جای امنی نبوده و به این کشور نیایید، آنها به این موضوع فکر نمی کنند که این موضوع چقدر بد است و عواقبش به خودشان باز خواهد گشت زیرا به هر حال آنها هم در اینجا زندگی می کنند. حتی کارهایی که با میهمانان بعد از ورودشان به ایران می کنند شگفت آور است؛ آنها تلاش می کنند این میهمانان را ببینند، پیغام های غلط به آنها داده و صحبت های آنها را به شکل اگزجره ای برایشان ایمیل می کنند. برای مثال ما مهمانی داشتیم که ترسیده بود و می گفت من این موضوع را نگفتم و این چنین سعی می کنند تعادل روحی و روانی مهمانان را خراب کنند . من برای آنها خیلی ابراز تأسف می کنم زیرا فکر می کنم آنها زجر می کشند و نمی توانند نه تنها موفقیت فرد دیگر بلکه موفقیت کشور خود را ببینند و این موضوع خیلی تلخ است.