نقد و بررسی فیلم طنز مسدود کنندگان

به گزارش میم ست، در جدیدترین اخبار فیلم و سینمای هالیوود، با نقد و بررسی فیلم مسدود کنندگان (Blockers) در خدمت شما هستیم. فیلمی که تلاش می کند همچون فیلم موفق لیدی برد (Lady Bird) مشکلات زندگی جوانان و نحوه رویارویی آنها با این مشکلات را بازگو کند. در ادامه با میم ست همراه باشید. ادبیات بی ادبانه، مضحک، و گهگاهی زننده، فیلم مسدود کنندگان چیزی کمتر از یک کمدی مناسب نوجوانان است. نویسندگی این فیلم بر عهده کی کنون (Kay Cannon) بوده است که موضوعی قدیمی دارد، گروهی از دختران بی بند و بار دور هم جمع شده اند و به همان چیزی فکر می کنند که پسرهای هم سن و سالشان درباره آن فکر می کنند. اما اگر فقط موضوع این بود اشکالی نداشت، اما این فیلم بیشتر و عمیقتر به شخصیت های فیلم پرداخته و سعی کرده که فیلم را هر چه می تواند موفق کند اما در این کار ناکام بوده است. مسدود کنندگان داستان سه دختر دبیرستانی به نام های جولی با بازی کاترین نیوتن (Kathryn Newton)، کایلا با بازی گرالدین ویسناتان (Geraldine Viswanathan) و سم با بازی گیدون آدلون (Gideon Adlon)  را روایت می‌ کند. این سه دوست که از زمان مهد کودک باهم دوست بودند، به هم قول می‌ دهند جشن فارغ‌ التحصیلی‌شان را به شبی خاطره‌انگیز تبدیل کنند. شاید به نظرتان Blockers نسخه‌ای دخترانه‌ از یک کمدی نوجوانانه‌ ی دهه‌ی ۸۰ میلادی به نظر برسد، اما در اصل هیچ شباهتی به آن ندارد. اسم فیلم از والدین سخت‌ گیر این سه دختر الهام گرفته شده است، والدینی که تصمیم گرفته اند تا در این جشن فرزندانشان را تعقیب کنند تا مطمئن شوند اشتباهی از آن‌ ها سر نمی‌ زند. لیزا با بازی لزلی من (Leslie Mann)، مادر جولی یکی از شیک‌ پوش ترین افراد این گروه است. پدر کایلا میچل Mitchell با بازی جان سینا (John Cena) مردی هیکلی احساساتی است که یا عصبانی است و یا در حال گریه کردن است. هانتر آیک بارینهولتز (Ike Barinholtz) پدر سم که از همسرش طلاق گرفته از همه‌ی آن‌ها بد نام‌ تر و در عین‌ حال پرانرژی‌ تر است. کی کنون که کارگردان برنده‌ی جایزه‌ ی 30 Rock است و نویسندگی و کارگردانی فیلم آوازخوان حرفه‌ای (Pitch Perfect) و دو دنباله‌ ی آن را هم در کارنامه دارد،  فیلم‌ نامه ی مسدود کنندگان را برایان کهوی (Brian Kehoe) و جیم کهوی (Jim Kehoe) نوشته اند. فیلم‌ نامه‌ ای که به نظر می‌ رسد پر از شوخی‌ های نوجوانانه باشد. شوخی‌ هایی که در بطن داستان گنجانده شده‌ اند و اصلاً توی چشم نمی‌ زند. فیلم روندی سریع دارد و کنون به‌ خوبی هیجان آن را در سرتاسر فیلم پخش کرده است. اگر والدین فیلم Blockers را منشأ اصلی طنز این فیلم ندانیم، قطعاً سه دختر ماجرا هستند که طنز مخصوص به خودشان را به ماجرا اضافه می‌ کنند. پسران جوان که نقش‌ های مقابل این سه دختر را بازی می‌کنند هم‌ بازی خوبی از خود به جای گذاشته‌ اند. جیمی بلینگر (َJimmy Bellinger)َ در نقش چد و مایلز رابینز (Miles Robbins) در نقش کانر بازی می کنند. جولی که در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس UCLA قبول شده است، در حال درگیری با مادرش بر سر رفتن به دانشگاه است، داستانی که شما را به یاد لیدی برد (Lady Bird) می‌ اندازد. البته که لیدی برد توانسته داستان را بهتر روایت کند. از طرف دیگر، اگر در این فیلم هر گروه (دخترها و خانواده شان) در مقاطع زمانی مختلف بر یکدیگر برتری پیدا می کردند و فیلم کمی بیشتر روی پدر و مادر ها تمرکز بیشتری می کرد، داستان فیلم جالب تر می شد. به نظر می رسد که نویسنده یک بار داستان را برای دخترها و باردیگر برای پسر ها نوشته و سپس هر دو را ادغام کرده است. هیچکدام از این ایراد ها به روند کمدی فیلم ضربه نمی زند ولی کنون بیشتر روی شخصیت های فیلم تمرکز کرده که باعث عمق غافل گیر کننده ی فیلم می شود. مسدودکنندگان نمونه بسیار خوبی از این نوع کمدی است اما سازنده این فیلم باید از ایراد های آن درس بگیرد در آینده فیلم این مدلی اما بهتری را بسازد.