نقد و بررسی فیلم یک مکان ساکت

به گزارش میم ست در جدیدترین نقد و بررسی فیلم و سینمای هالیوود به نقد فیلم یک مکان ساکت می پردازیم. یک مکان ساکت (A Quiet Place) یکی از بهترین فیلم های هیجان انگیز و ترسناک سال های اخیر است. فیلم همه بینندگان را در ترس و انتظار نگه می دارد. و من تصور می کنم همه بینندگانی که در کنار هم فیلم را دیدند دست های همدیگر را از ترس گرفته اند. صحنه ها خیلی موثر هستند، هیچ گاه بیننده را بیش از حد در یک صحنه نگه نمی دارد. در طول مدت 90 دقیقه ایش به قدر کافی احساس و نکات ریز به بیننده نشان می دهد. و این کار قدرت و وزنی به فیلم می دهد که دیگر فیلم های ترسناک و هیجان انگیز با همین موضوع نمی توانند داشته باشند. در اینجا می خواهم جمله بزرگی را یگویم: آخرین فیلمی که مرا مانند یک مکان ساکت روی صندلی ام میخکوب کرد فیلم پارک ژوراسیک (Jurassic Park) بود. هر دوی استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) و جان کرازینسکی (John Krasinski) استعداد خاصی در نشان دادن تنش های سینمایی هستند. و من امیدوارم یک مکان ساکت فقط تجربه اول کرازینسکی در این ژانر در حرفه کارگردانی اش باشد. چرا که او بشدت در این مورد عالی است. به کاری که کرازینسکی با صداها می کند توجه کنید. هر صدایی که از چوب کف زمین یا از هر قدم یک کاراکتر می شنوید پر از وحشت بالقوه است. به قدری وحشت زا که بیننده را با خود به کنار خانواده ابت می برد. این کار باعث شده هر صدایی در سینما ما را در وحشت و ترس فرو ببرد. صحنه هایی در یک مکان ساکت وجود دارد که شما فقط می توانید صداهای نفش کشیدن رو بشنوید و این حس بهتون دست بده که ممکنه اتفاق وحشت ناکی رخ بده. این کار ادامه پیدا می کند و برای فیلمی که بسیار کم دیالوگ دارد، کرازینسکی با مهارت تمام داستان فیلم را از طریق این صداها و تصورها به مخاطب منتقل می کند. من بشدت انتظار دارم که فیلم در زمینه تدوین صدا و صداگذاری نامزد جایزه اسکار شود. همچنین یک مکان ساکت شخصیت هایی را به ما نشان می دهد که آن ها را تحلیل کنیم. و همه بازیگران نیز خیلی خوب نقش خود را ایفا کردند و بازی های فوق العاده ای داشتند. مخصوصا بچه ها، که بازی های غیر قابل انتظاری داشتند. صحنه ها و بازی های بازیگران به قدری طبیعی بود که هرکسی در واقعیت در آن شرایط همان کار را می کرد.ما به راحتی می توانیم با کاراکترها ارتباط بگیریم هر چند که آن ها در شرایط ترسناک و وحشتناکی هستند. ترس قابل لمس است و کرازینسکی می داند که چگونه باید ترس، تنش و هیجان را مانند رهبر یک ارکست مدیریت کند. هردوی جان کرازینسکی و امیلی بلانت (Emily Blunt) که در فیلم زن و شوهر هستند، تمام سعی خود را می کنند آرامش را به خانواده بیاورند. آن ها همه تلاش خود را می کنند تا بچه هایشان را برای زندگی در این جهان تربیت کنند. اما خودشان از این شرایط رنج می برند. اما همه خانواده ابت احساس گناه می کنند، آن ها در جهان بازمانده ها نجات یافته اند و به قدری زجر کشیده اند که قابل تصور نیست. کرازینسکی در کنار برایان وودز (Bryan Woods) و اسکات بک (Scott Beck) فیلمنامه نویسان، بینشی عمقی از این خانواده به ما می دهند ولی فیلم هرگز اجازه نمی دهد هیجان بی رحمانه اش افول کند. یک مکان آرام شاهکاری است که توسط کریستوفر تلفسن (Christopher Tellefsen) تدوین شده است و من خیلی کنجکاوم که بفهمم صحنه کف اتاق چقدر کات خورده است. چون چیزی که به یاد می ماند و تاثیر گذار است این صحنه است. شیوه روایت داستان در این فیلم درجه یک است، و هر قطعه و صحنه از فیلم با انرژی ساخته شده و عمقی است. صحنه های زیبایی از کاراکترها داریم، اما کرازینسکی خیلی بیشتر به نشان دادن علاقه دارد تا گفتن. در نتیجه فیلمی را می بینیم که در طول مدت پخشش هرگز متوقف نمی شود. این نکته ای است که در فیلم قابل مشاهده است. من عاشق طراح صحنه این فیلم هستم. و از کرازینسکی تشکر می کنم که می داند کی همه چیز را اشکار کند و کی داستان را رازآلود جلوه دهد. او مانند اسپیلبرگ در آرواره ها (Jaws) می داند که تصورات ما خیلی بهتر و موثر می تواند فضاها و گپ های خالی داستان را پر کند.

بازیگران:

امیلی بلانت در نقش اویلین ابت جان کرازینسکی در نقش لی ابت نوآ جوپ در نقش مارکوس ابت میلیسنت سیموندز در نقش رگان ابت لئون راشام در نقش مرد میان چوب ها کید وودوارد در نقش بو ابت   نظر شما در مورد این فیلم چیه؟ آیا فیلم میتواند برای جوایز اسکار نامزد شود؟