نقد و بررسی فیلم خرگیوش؛ فیلمی پر ستاره ولی بدون خط داستانی منسجم

توجه: ممکن است این مطلب حاوی اسپویل داستان فیلم خرگیوش باشد. هرچند سعی شده است تا از افشای مطالب فیلم برای مخاطبینی که آن را ندیده اند جلوگیری شود.

به گزارش میم ست در جدیدترین نقد و بررسی های سینمای ایران می خواهیم در این مقاله فیلم کمدی خرگیوش را نقد و بررسی کنیم. شما می توانید جزئیات کامل فیلم را در اینجا ببینید. با ما همراه باشید. خرگیوش فیلمی به کارگردانی و نویسندگی مانی باغبانی و تهیه‌کنندگی حبیب اسماعیلی محصول سال ۱۳۹۵ است. خلاصه داستان: داستان فیلم خرگیوش دربارهٔ مردی به نام آرش (بابک حمیدیان) است. پدر آرش سرطان دارد و برای همین به خارج از کشور رفته‌ است. دوستان او بابک و بهنود برای اینکه او غم پدرش را فراموش کند و افسرده نشود قرص‌های شادی مصرف می‌کنند و یک روز شاد و بسیار خنده دار و طنز را سپری می‌کنند و آرش به رازهایی پی می‌برد.

نقد فیلم خرگیوش

هر چه از فیلم می گذرد مخاطب منتظر داستان فیلم و یک قصه منسجم است. داستانی که هیجان ایجاد کند و بتواند مخاطب را جذب فیلم کند. ضعف خرگیوش همینجاست. خرگیوش یک فیلم دیالوگ محور است که همه چیز را با دیالوگ‌های خود جلو می‌برد. اما با این دیالوگ ها داستان فیلم مشخض نمی شود. و این موضوع باعث جذب مخاطب به فیلم نمی شود. از این رو بیننده با فیلم همراه نمی شود. این دیالوگ ها نیز پس از مدتی برای مخاطب جذابیتی ایجاد نمی کند. همه طنز فیلم در همین دیالوگ ها محدود می شود. هرچند باید گفت که طنز خرگیوش از سایر فیلم های کمدی و طنز که فقط شوخی های سطحی دارند قابل قبول تر است. روی تمامی شوخی های فیلم فکر شده است. اما این شوخی ها آنقدر خنده دار نیست تا مخاطب را به قهقه وادارد. نهایتا لبخندی ساده بر لبان بیننده ظاهر خواهد شد. هر چند که کمدی نیز صرفا به معنای خنده نیست و درون مایی ای انتقادی دارد. به عبارتی می توان گفت شوخی های فیلم فلسفی تر هستند. و این شوخی ها کمی فراتر از چند شوخی لحظه ای و سطحی است. ولی نمی توان این به خاطر وجود این نوع شوخی ها فیلم را فلسفی دانست. شوخی های مکرری که در فیلم وجود دارد باعث می شود مخاطب به سایر جنبه های طنز فیلم توجه نکند. به همین دلیل نمی تواند شوخی و مفهوم فیلم را آنطور که باید درک کند. در نتیجه این شوخی ها نیز باعث خنده او نمی شود. این موضوع را نیز می توان به نداشتن یک خط داستانی مناسب نسبت داد. می‌توان گفت ما فقط شاهد بخشی از زندگی این افراد هستیم، در واقع بخشی از یک روز از زندگی این افراد. حالا قرار است در این یک روزی که شاهد هستیم اتفاقاتی بیافتد. بخندیم یا پند بگیریم یا فکر کنیم و یا هر چیز دیگری. یک همچین حالتی در «مهمونی کامی» نیز وجود داشت (مانی باغبانی به عنوان یکی از نویسنده‌ها در این فیلم حضور داشت). اما در آن فیلم داستان وجود داشت و این داستان احساسات مخاطب را با خود همراه می کرد. نداشتن خط داستانی مناسب باعث عدم جذب مخاطب می شود. و همچنین باعث می شود تا دیالوگ ها نیز برای مخاطب جذابیتی نداشته باشد و صرفا آن ها را ببینند و از کنار آن بگذرند. این موضوع فیلم را خسته کننده می کند. از سایر جنبه های منفی فیلم نیز می توان به تبلیغ مثبت آن برای قرص های روانگردان ذکر کرد. نکاتی که در خرگیوش معرفی می شود جذاب نیستند و نمی توانند مطلبی به جامعه ارائه بدهند. باید گفت که خرگیوش کم شیطنت ندارد. مثلا لوگوی فیلم را ببینید. و با این شیطنت ها مخاطب را به خنده وا می دارد. شاید مثبت ترین نکته ای که در فیلم وجود دارد میزانسن و دکوپاژ آن باشد. میزانسن ها خلاقانه و همسو با هدف کارگردان است. دکوپاژی یکدست و تمیز تا فیلمبرداری حرفه ای باشد و به دل بنشیند. از دیگر نقدهای مثبتی که می توان بیان کرد کارهای فنی و بصری فیلم است که در این زمینه قوی عمل کرده و نماهای چشم نواری را رقم زده است. و بدون شک یکی از دلایل وجود این صحنه های دلپذیر طراحی صحنه و لباس حرفه ای خرگیوش است. در کل، خرگیوش به دلیل پوستر و تیزر و بازیگرانی که دارد و از همه مهمتر کمدی بودن آن، مخاطبان نسبتا زیادی را به خود جذب می‌کند. اما بسیاری از این مخاطبان را ناراضی به خانه می‌فرستد.