به گزارش میم ست در جدیدترین نقد و بررسی فیلم سینمای هالیوود نقدی در مورد فیلم پایان خوش (Happy End) به کارگردانی میشاییل هانكه (Lee Unkrich) را بررسی می کنیم.
درباره پایان خوش ميشاييل هانكه: چهل و خرده‌اي سال پيش و در نيمه اول دهه هفتاد ميلادي، لوييس بونوئل در اوج فهم و ادراكش از فيلمسازي و داستانگويي و نگاه انتقادي به زيست بورژوايي، دو فيلم با نام‌هاي «جذابيت پنهان بورژوازي» و «شبح آزادي» ساخت كه هم از بهترين نمونه‌هاي روايت يك داستان مدرن و پاره پاره (اپيزوديك) با حضور شخصيت‌هاي پرشمار هستند و هم از قابل توجه ترين مانيفست‌هاي تصويري در نگاه كنايي به مناسبات فرهنگي برآمده از روحيه و منش سرمايه‌داري در سينماي مدرن/هنري اروپا.
فيلم‌هايي سرگرم‌كننده و خلاقانه كه جدي‌ترين موقعيت‌هاي انساني و بزنگاه‌هاي اخلاقي را با ريش‌خند بونوئل و لحن مالوف او به تمسخر مي‌كشند و با پيش كشيدن عادات غريزي و خوي بدوي تماشاگر، به جنگ با محدوديت‌ها و حماقت‌هاي منتج از تمدن اخته مي‌روند. ميشاييل هانكه چهار دهه بعد از فيلم‌هاي متهورانه بونوئل، با پایان خوش قصد داشته تا فيلمي بونوئلي در مواجهه با مدرنيسم امروزي و مصائب‌اش بسازد.
اما حاصل كار به شدت نااميد كننده و قابل پيش‌بيني است. پایان خوش برخلاف ظاهر متفاوت‌نمايش، به سبب ساده‌انگاري در برخورد با پوچي و بدبيني بشر امروز و اتخاذ ديدگاهي قالبي در جمع‌بندي سويه‌هاي منحرف و خطرناك آدم‌هايش (از چَت بيمارگونه آدم‌ها تا پيرمرد قاتل و كودك وحشي) ماهيتي قراردادي مي‌يابد و چون تماشاگر قبلا فيلم‌هايي بهتر با اين رويكرد و مواجهه اخلاقي ديده، بدل به اثري ملال‌آور و خسته‌كننده مي‌شود.
و هانكه در بدترين دوره فيلمسازي‌اش، با ارجاع به خود و احضار شخصيت اصلي فيلم قبلي‌اش «عشق»، ناخواسته بن‌بست تماتيك آن فيلم در رسيدن به ايده‌هاي ثانويه را تكرار كرده و ناتوان از تحليل و صورت‌بندي وضعيت پيش‌رويش همان انگاره‌هاي مرسوم محافل روشنفكرانه در نگاه انتقادي به وضعيت زيستي معاصر را برجسته مي‌كند. از طرف ديگر، فرم فيلم كه قرار است از طريق نمايش جزئيات مشوش و رفتارهاي خشونت‌آميزِ مجموعه آدم‌ها به ترسيم كليت مضطرب و انباشت سبعيت و بروز فاشيسم برسد، به تقليدي محافظه‌كارانه و متوسط از «روبان سفيد» مي‌ماند كه نه داراي كوبندگي آن فيلم در ترسيم آينده‌اي ترسناك است و نه جزئيات استتيك‌اش واجد طراوت و تازگي در كارنامه فيلمسازي هانكه مي‌باشد.
7فاز، پویان عسگری
فيلم‌هايي سرگرم‌كننده و خلاقانه كه جدي‌ترين موقعيت‌هاي انساني و بزنگاه‌هاي اخلاقي را با ريش‌خند بونوئل و لحن مالوف او به تمسخر مي‌كشند و با پيش كشيدن عادات غريزي و خوي بدوي تماشاگر، به جنگ با محدوديت‌ها و حماقت‌هاي منتج از تمدن اخته مي‌روند. ميشاييل هانكه چهار دهه بعد از فيلم‌هاي متهورانه بونوئل، با پایان خوش قصد داشته تا فيلمي بونوئلي در مواجهه با مدرنيسم امروزي و مصائب‌اش بسازد.
اما حاصل كار به شدت نااميد كننده و قابل پيش‌بيني است. پایان خوش برخلاف ظاهر متفاوت‌نمايش، به سبب ساده‌انگاري در برخورد با پوچي و بدبيني بشر امروز و اتخاذ ديدگاهي قالبي در جمع‌بندي سويه‌هاي منحرف و خطرناك آدم‌هايش (از چَت بيمارگونه آدم‌ها تا پيرمرد قاتل و كودك وحشي) ماهيتي قراردادي مي‌يابد و چون تماشاگر قبلا فيلم‌هايي بهتر با اين رويكرد و مواجهه اخلاقي ديده، بدل به اثري ملال‌آور و خسته‌كننده مي‌شود.
و هانكه در بدترين دوره فيلمسازي‌اش، با ارجاع به خود و احضار شخصيت اصلي فيلم قبلي‌اش «عشق»، ناخواسته بن‌بست تماتيك آن فيلم در رسيدن به ايده‌هاي ثانويه را تكرار كرده و ناتوان از تحليل و صورت‌بندي وضعيت پيش‌رويش همان انگاره‌هاي مرسوم محافل روشنفكرانه در نگاه انتقادي به وضعيت زيستي معاصر را برجسته مي‌كند. از طرف ديگر، فرم فيلم كه قرار است از طريق نمايش جزئيات مشوش و رفتارهاي خشونت‌آميزِ مجموعه آدم‌ها به ترسيم كليت مضطرب و انباشت سبعيت و بروز فاشيسم برسد، به تقليدي محافظه‌كارانه و متوسط از «روبان سفيد» مي‌ماند كه نه داراي كوبندگي آن فيلم در ترسيم آينده‌اي ترسناك است و نه جزئيات استتيك‌اش واجد طراوت و تازگي در كارنامه فيلمسازي هانكه مي‌باشد.
7فاز، پویان عسگری
share
اشتراک گذاری
مطالب مشابه
جودی کومر یکی از گزینه‌های بازی در فیلم Furiosa است
نقد و بررسی قسمت ششم و پایانی سریال بازی تاج و تخت
حضور بتمن در پوستر جدید دو قسمت پایانی سریال گاتهام
اولین تصاویر رسمی از سریال «دیدن» با بازی جیسون موموآ منتشر شد!
گزارش باکس آفیس 4 شهریور: پولدار های آسیایی صدر جدول را ول نمی کنند
تمدید سریال شنل و خنجر برای فصل دوم / ماجراجویی های دو ابر قهرمان جوان ادامه دارد!
تبلیغ 1
تبلیغ 2
تبلیغ 3
تبلیغ 4
دیدگاهتان را بنویسید
دیدگاه ها
دیدگاهی پیدا نشد! اولین نفری باشید که در این نوشته نظر می دهید.