نقدی بر کوکو اثر لی آنکریچ

به گزارش میم ست در جدیدترین نقد و بررسی فیلم سینمای هالیوود نقدی در مورد فیلم كوكو (Coco) به کارگردانی لی آنكریچ (Lee Unkrich) را بررسی می کنیم. کوکو یک پویانمایی رایانه‌ای سه‌بعدی در ژانر موزیکال و فانتزی به کارگردانی لی آنکریچ است. كوكو توسط کمپانی پیکسارساخته و در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۷ توسط استودیو سینمایی والت دیزنی منتشر شد. داستان این انیمیشن با ایده‌ای از لی آنکریچ و نویسنده آن آدریان مولینا است. اساس داستان این فیلم بر پایه یک مفهوم در فرهنگ مکزیکی به نام روز مردگان است. آدریان مولینا و متیو آلدریخ فیلمنامه این فیلم را بر اساس داستانی از لی آنکریچ، آدریان مولینا، متیو آلدریخ و جیسون کاتز نوشته‌اند. موسیقی فیلم توسط مایکل جاکینو آهنگساز آمریکایی که پیش از این نیز با پیکسار همکاری داشته ساخته شده‌است. درباره كوكو لي آنكريچ: اگر ايمان و اعتقادتان به كمپاني پيكسار را بعد از چند فيلم ضعيف و متوسط از دست نداده‌ايد به تماشاي كوكو لي آنكريچ بنشينيد كه بهترين انيميشن سال 2017 و از سرگرم‌كننده‌ترين آثار پيكسار طي سال‌هاي اخير است. جايي كه از خلال كليشه‌هاي انيميشن آمريكايي، بار ديگر احساسات‌گرايي اصيل پيكساري در بهترين فيلمنامه كلاسيك سال، سر بر مي‌آورد و شاهد داستان دراماتيك پدري مرده كه دلتنگ و نگران و نيازمند محبت دختر پير شده‌اش در جهان زنده‌هاست، مي‌شويم. امتيازات فيلم پرشمار هستند؛ از طراحي با جزئيات چهره پير و فرتوت كوكو كه دستاوردي در تكنيك‌هاي انيميشن‌سازي معاصر است و جهان مردگان كه در آن خبري از جهنم و مكافات نيست تا ايده درخشان از بين رفتن مردگان به سبب فراموش شدن در جهان زنده‌ها و داستاني كه در نقطه عطفش باور معمول پيكساري در تغيير وضعيت يك پسر بچه را تبديل به آرامش يك مرده در جهان مرده‌ها، با پذيرش او توسط خانواده‌ زنده‌اش مي‌كند. و همچون هر كارتون الهام‌بخش ديگري از پيكسار، كوكو هم با تاثير مثبت روي تماشاگر، او را به آدمي بهتر و جهان را به جايي هيجان‌انگيزتر براي ماجراجويي بدل مي‌كند. اين بار با چاشني صداي گيتار، نياز عاطفي مُرده‌اي از ياد رفته، آرزوي هميشگي يك دختر براي ديدار با پدرش، و پسربچه‌اي عاشق زندگي و موسيقي كه سبب رسيدن و وصال آدم‌هاي مرده و زنده به يكديگر، در قالب يك افسانه/سنت مكزيكي مي‌شود.   7فاز، پویان عسگری