محسن کیایی: در سینمای ما آدم ها باهم دوست نیستند

صحبت های محسن کیایی درباره متحد نبودن اهالی سینما

به گزارش میم ست در جدیدترین اخبار بازیگران و سینمای ایران محسن کیایی که این روزها فیلم «چهارراه استانبول» را در اکران دارد از تحربه بازی در این فیلم مصاحبه ای کرده که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید. فیلم «چهار راه استانبول»‌ هم مثل کارهای قبلی مصطفی پربازیگر است و کاراکترهای زیادی دارد. «چهارراه استانبول» فیلم مهمی در سینمای ایران است. چرا که شاید اولین فیلم سینمایی ایران باشد که در مورد یک موضوع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی صحبت می‌کند. زحمت زیادی برای این فیلم کشیده شده و اگر بخواهم با سلیقه خودم درباره‌اش صحبت کنم، باید بگویم «چهارراه استانبول» بهترین فیلم مصطفی است. هم از نظر حادثه‌ای بودن و ریتم مناسبی که دارد، هم به لحاظ قصه‌گویی‌اش مطمئنم که می‌تواند در جذب مخاطب با اقبال روبرو شود. محسن کیایی ادامه داد: ما برای تمام فیلم‌های قبلی‌مان هم تلاش‌مان را کرده بودیم تا بهترین اتفاق رخ دهد ولی در این فیلم تلاش‌ ما خیلی بیشتر شده بود، چون با سوژه‌ای روبرو بودیم که در عالم واقع اتفاق افتاده بود و عینیت آن وجود داشت. برای همین ما مجبور بودیم همه چیز را دوباره عین واقعیت بسازیم. همین کار ما را سخت‌تر می‌کرد و هزینه خیلی زیادی برایمان به همراه داشت. همه این هزینه‌ها را به شکل شخصی متحمل شدیم و هیچ ارگانی هیچ گونه هزینه مالی برای این فیلم نکرده است. وقتی به تخیل‌مان رجوع کنیم و کاری را بسازیم که برگرفته از واقعیت نیست، هرکاری را که دل‌مان بخواهد می‌توانیم انجام دهیم. ولی ما در این فیلم از لباس آتش‌نشان‌ها گرفته تا شکل ساختمان پلاسکو، باید به همه و همه توجه می‌کردی. براساس عکس‌هایی که وجود داشت و با استفاده از نقشه ساختمان پلاسکو، تمامش را از نو ساختیم و برای این فیلم چهار تا ساختمان پلاسکو دکور زدیم! خود پلاسکو بخاطر فضایی که بعد از آتش‌سوزی پیدا کرده برای ما قابل استفاده نبود، بنابراین ما مجبور بودیم تمام آن فضا را از اول بسازیم و همه جا را دکور بزنیم. خیلی از چیزهایی که در تصویر دیده می‌شود را هم با جلوه‌های ویژه کامپیوتری ساخته‌ایم. به نظرم کاری که در این فیلم انجام دادیم در سینمای ما بی‌سابقه بوده است. متاسفانه در سینمای ما آدم‌ها با هم دوست نیستند. در شرایطی که همه ارگان‌ها سینما را تحت فشار قرار می‌دهند، به جای اینکه حداقل خودِ ما سینمایی‌ها تلاش کنیم حامی هم باشیم، مدام برای همدیگر می‌زنیم و پشت هم نیستیم.