وودی آلن
بیوگرافی
وودی آلن (Woody Allen) (۱ دسامبر ۱۹۳۵)، کمدین، بازیگر، کارگردان، نویسنده و موسیقیدان آمریکایی است. آلن فعالیت حرفهای خود را به عنوان یک نویسنده کتابهای طنز و سپس یک کمدین روی صحنه آغاز کرد و سپس در دههٔ ۶۰ میلادی فعالیت فیلمسازی خود را آغاز کرد.
وی ۱۹ بار نامزد اسکار و چهار بار برنده آن شده است که این جوایز شامل یک اسکار بهترین کارگردانی و سه جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی شده است.
زندگی
وودی آلن با نام اصلی Allen Stewart Konigsberg اول دسامبر سال ۱۹۳۵ در بروکلین نیویورک در یک خانوادهٔ یهودی ثروتمند متولد شد. او هشت سال از دوران کودکیاش را در مدرسهٔ یهودیان سپری کرد، پس از آن در دبیرستانی به نام میدوود به تحصیلاتش ادامه داد. در آن زمان موهای قرمز رنگ او باعث شده بود تا در بین دوستان و همکلاسیهایش به «قرمز» معروف شود. آلن با هدف کسب درآمد، به نوشتن قطعات طنز و فروش آنها همت گمارد. این قطعات در ستونهای طنز روزنامهها به چاپ میرسید.
پس از آن در سال ۱۹۵۳ در دانشگاه سینمایی نیویورک ثبت نام کرد و بلافاصله در دورهای به نام «تولیدات سینمایی» مردود و مجبور به ترک دانشگاه شد. از آن پس به مدت دو سال با دستمزدی معادل هفتهای ۲۰ دلار، به نویسندگی برای کمدینی به نام دیوید آلبر (David Alber) مشغول بود. سپس وارد تلویزیون شد و به نوشتن متون برنامههای تلویزیونی پرداخت. آلن که از نوجوانی نواختن کلارینت را آغاز کرده بود با ورود به برنامههای تلویزیونی، اسم کوچک وودی هرمن نوازنده مشهور کلارینت را بر خود نهاد.
آلن به مدت پنج سال در تلویزیون به فعالیت پرداخت و در نهایت تصمیم گرفت استعدادش را در زمینه بازیگری نیز امتحان کند. اولین حضور او در مقام بازیگر در سال ۱۹۶۰ در کلوپی در منهتن بود. شخصیت کمدی متفاوت و خلاق باعث شد که به سرعت نگاهها به سوی او معطوف شوند. در سال ۱۹۶۳ او به عنوان مهمان در اغلب برنامههای گفتگوی تلویزیونی ظاهر میشد.
از میان آلبومهایش میتوان به(Nightclub Years (۱۹۶۴–۱۹۶۸ و ( ۱۹۶۴–۱۹۶۸) Stand-Up Comic اشاره کرد.
در آلبوم Stand-Up Comic وودی آلن یکی از بهترین کارهایش را ارائه کردهاست. او تجربهٔ پنج سال کار در تلویزیون را با فعالیتهایش در برنامههای طنز به هم آمیخت و در یک محصول گرد آورد. توازن و اعتماد موجود در صدایش به زیبایی با شنونده ارتباط برقرار میکند. این آلبوم چکیده فعالیتهای او بین سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ است. عصبی بودن به عنوان مشخصه دائمی این شخصیت در جای جای سخنانش قابل لمس است.
نخستین فیلمنامه او «تازه چه خبر پوسیکت؟» و نخستین فیلمی که کارگردانی کرد «چه خبر، تایگر لیلی؟» است.
«چه خبر، تایگر لیلی؟» در اصل فیلمی ژاپنی بود که وودی آلن فقط با گفتار خندهآوری آن را دوبله کرد. در واقع نخستین حضور او در جایگاه کارگردان به معنای رایج خود، فیلم «پول را بردار و فرار کن» بود. بعد در فیلم «دوباره بنواز، سام» بازی کرد و در ۱۹۷۷ با تولید و بازی در «آنی هال» دورهٔ تازه و مهمی را در کار خود آغاز کرد.
نوازندگی کلارینت
همانگونه که از موسیقی فیلمهایش مشهود است، آلن از دوستداران جدی موسیقی جاز است. او که خود از نوجوانی کلارینت مینوازد، کلارینتی را با سیستم انگشتگذاری قدیمی، معروف بهسیستم آلبرت به کار میبرد و سالها است که همراه با گروهی از دوستانش هر دوشنبه شب در هتلی در نیویورک جاز دیکسیلند مینوازند. او حتی برای گرفتن جایزه اسکار فیلم آنی هال بههالیوود نرفت، چرا که مراسم اسکار با برنامه نوازندگی دوشنبه شبهای او همزمان بود.
زندگی خصوصی
در سال ۱۹۵۴ وودی آلن که نوزده سالش بود با «هارلین روزن» شانزده ساله ازدواج کرد. این دو در سال ۱۹۵۹ از یکدیگر جدا شدند. چندی بعد، روزن از آلن بابت تصویر نادرستی که از او در مصاحبههای تلویزیونیاش،ارائه کرده بود شکایت کرد. همسر دوم آلن، «لوئیز لسر» بود که در سال ۱۹۶۶ با یکدیگر ازدواج و در سال ۱۹۶۹ از یکدیگر جدا شدند.
در سال ۱۹۷۰ آلن وارد رابطه عاشقانهای با «دایان کیتون» شد. این رابطه بعد از یک سال به پایان رسید، اما کیتون در تعدادی از فیلمهای آلن از جمله آنی هال بازی کرد و به خاطر این فیلم موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن شد. گفته میشود فیلمنامه این فیلم مشخصاً برای دایان کیتون نوشته شده که نام واقعی او دایان هال است. «مارشال مک لوهان» نظریهپرداز دهکده جهانی هم در این فیلم یک نقش کوتاه و حاشیهای بازی کرد. «میا فارو» شریک زندگی بعدی آلن، بعد از ۱۲ سال در سال ۱۹۹۲ از او جدا شد و بیان داشت که آلن از دخترش «دیلن»، هنگامی که هفت سال داشته سوء استفاده کرده و با دختر خواندهاش، «سون-یی پرون» نیز رابطه دارد. پس از آن آلن و پرون این رابطه را تایید و در سال ۱۹۹۷ با هم ازدواج کردند. وودی آلن در یک مصاحبه در سال ۲۰۰۸ خود را به عنوان یک «بیخدای مبارز فرویدی» توصیف میکند.
آثار
جوایز
-
اسکار بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی برای نیمه شب در پاریس (2012)
-
اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی برای هانا و خواهرانش (1986)
-
اسکار بهترین کارگردان برای آنی هال (1977)
-
اسکار بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی برای آنی هال (1977)
-
گلدن گلوب بهترین فیلم نامه برای نیمه شب در پاریس (2012)
-
گلدن گلوب بهترین فیلم نامه برای رز ارغوانی قاهره (1986)
-
بفتا بهترین فیلم نامه برای زن و شوهر ها (1993)
-
بفتا بهترین کارگردانی برای هانا و خواهرانش (1986)
-
بفتا بهترین فیلم نامه برای هانا و خواهرانش (1986)