جفری لئون “جف” بریجز (Jeffrey Leon “Jeff” Bridges) بازیگر آمریکایی برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم دل دیوانه (۲۰۰۹) و نامزد چهار دوره دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر نقش دوم مرد است. او همچنین علاوه بر بازیگری، کار تهیه کنندگی، آهنگسازی و اجرای ترانه‌های چند فیلم را نیز بر عهده داشته است.

زندگینامه و بازیگری

جف بریجز در ۴ دسامبر سال ۱۹۴۹ میلادی، در لس آنجلس، کالیفرنیا به دنیا آمد. پدرش «لوید بریجز»، هنرپیشهٔ معروف سینما و تلویزیون و مادرش «دوروتی سیمپسون» (دوروتی دی بریجز) نیز از هنرپیشگان آن زمان بود.

اولین حضور سینمایی جف بریجز در ۲ سالگی و همراه با مادر و برادر ده ساله‌اش بیو بریجز در فیلم «دوستی که او دارد» و بدون اینکه نامی از دو کودک در تیتراژ آن آورده شود رقم خورد. پس از آن و درسال‌های نوجوانی نیز در چندین فیلم سینمایی و تلویزیونی ظاهر شد ولی اولین نقش مهمش را در سال ۱۹۷۱ و فیلم آخرین نمایش فیلم بازی کرد که به خاطرش نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش دوم مرد گردید. در سال ۱۹۷۴ در فیلم تاندربولت و لایت‌فوت با کلینت ایستوودهمبازی شد و در سال ۱۹۷۵ برای دومین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش دوم مرد برای همین فیلم گردید.

در سال ۱۹۷۵ و سر صحنهٔ فیلم رانچو دلوکس با همسرش سوزان گستون آشنا شد و در سال ۱۹۷۷ با او ازدواج کرد. ثمرهٔ این ازدواج سه دختر هستند که در سال‌های ۱۹۸۱، ۱۹۸۳ و ۱۹۸۵ به دنیا آمدند.

در سال ۱۹۸۵ برای بار سوم جف بریجز نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای بازی در فیلم مرد ستاره‌ایشد. در سال ۱۹۸۸ در فیلم تاکر: یک مرد و رویاهایش نقش پیتر تاکرِ مخترع و همیشه خوشبین را بازی کرد و مورد تحسین منتقدین قرار گرفت. سپس برای بار چهارم در سال ۲۰۰۱ نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش دوم مرد برای فیلمستیزه‌جو شد. جف بریجز در سال ۲۰۱۰ و در هشتاد و دومین دورهٔ جوایز اسکار موفق شد تا جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به خاطر بازی در فیلم دل دیوانه به خود اختصاص دهد. او همچنین جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش اول مرد را پیشتر به خاطر بازی در همین فیلم در سال ۲۰۱۰ دریافت داشته بود.

از دیگر فیلم‌های جف بریجز می‌توان به آیرون‌من (۲۰۰۸)، کی-پکس (۲۰۰۱)، جاده آرلینگتون (۱۹۹۹)، لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸) و فیشر کینگ (۱۹۹۱) اشاره نمود.