نقدی بر نیکسون فیلمی موفق در به تصویر کشیدن یک سیاستمدار واقعی

به گزارش میم ست در جدیدترین نقد و بررسی فیلم سینمای هالیوود نقدی در مورد فیلم نیكسون (Nixon) به کارگردانی اولیور استون (Oliver Stone) را بررسی می کنیم. درباره «نيكسون» ساخته اوليور استون: كمتر فيلم آمريكايي در طي سه دهه اخير به اندازه نيكسون اوليور استون، موفق به نمايش زواياي پنهان، ترسناك، هوشمند و البته همدلي‌برانگيز يك سياست‌مدار واقعي شده است. درباره نیكسون : كمتر فيلم آمريكايي در طي سه دهه اخير به اندازه نيكسون اوليور استون، موفق به نمايش زواياي پنهان، ترسناك، هوشمند و البته همدلي‌برانگيز يك سياست‌مدار واقعي شده است. يك فيلم بزرگ درباره يك سياستمدار بزرگ. بهترين فيلم اوليور استون در كنار «جي.اف.كي». با اين تفاوت بزرگ كه استون در «جي.اف.كي» همراه و سمپات كشف ماجراي «تئوري توطئه» پيرامون ترور رييس‌جمهور محبوب است و در نيكسون هم‌قدم با روايت رسمي و ديدگاه جاافتاده‌ي آمريكايي، با فاصله و بعضا از روي خشم و كينه به نمايش چهره ريچارد نيكسون مي‌پردازد. اما نكته اينجا است كه استون بعنوان مهمترين تاريخ‌نگار/كارگردان هاليوود در روايت تاريخ معاصر آمريكا و «شمايل»هاي مهم‌ش، از انصاف خارج نشده و بر مبناي فكت‌هاي واقعي، سيماي خاص و تك‌افتاده نیكسون را ترسيم مي‌كند. يك سياستمدار باهوش، انزواطلب، پارانوئيك، بي‌پناه و رنجور كه مثل هر مرد بزرگ ديگري، سايه مادرش براي او از نظر رواني يك نوع احساس گناه و عذاب وجدان فلج‌كننده پديد آورده. يك مرد مشوش و پراسترس كه از تاريكي مي‌ترسيد اما تنها پناه و مامن‌ش، غرق شدن در تاريكي شد. كسي كه براي اولين بار بعد از جنگ جهاني دوم با بزرگترين دشمنان آمريكا (شوروي و چين) مذاكره كرد و به جنگي كه جان. اف. كندي در ويتنام به راه انداخته بود خاتمه داد. اما ريچارد نيكسون محبوب هيچ‌كس نبود. نه هيپي‌هاي مشنگ كه دل و سر در گروي «پيس اند لاو» داشتند و نه سيستم رسمي كه او را در مسيري بي‌بازگشت در مركز رسوايي «واترگيت» قرار داد. و يكي از مهمترين آلام نيكسون، همين عدم محبوبيت عمومي بود. او مدام در مقايسه با «كندي» و تفاوت فاحش محبوبيت‌اش با رييس‌جمهور اسبق، خودش و مردم را تحقير مي‌كرد.