انتهای نمایشنامه ی “پادشاه کمدی” درگذشت نیل سایمون

به گزارش میم ست، نیل سایمون با نام کامل ˈماروین نیل سایمونˈ در چهارم ژوییه سال 1927 میلادی در ˈمنهتنˈ نیویورک و در خانواده ای متولد شد که از نظر اوضاع مالی در شرایط مطلوبی قرار نداشت تا حدی که عنوان کرده است: ˈپدرم سواد کافی نداشت و مجبور بود برای تامین مخارج خانه از صبح تا شام در لباس فروشی نزدیک خانه کار کند و از دوران کودکی ام چندان خاطره مشترکی با پدرم ندارم.ˈ در این هنگام بود که وظیفه تربیت و رشد و آموزش نیل سایمون بر عهده ˈدنیˈ برادر بزرگترش قرار گرفت و همین رابطه صمیمانه یکی از مهمترین دوران شکوفایی او را در آینده هنری اش رقم زد. آنطور که خود نیل سایمون بارها به آن اشاره داشته، برادر بزرگتر او بود که وی را به مطالعه و نوشتن وا می داشت و در این راه بهترین و مهمترین مشوق او بود. به همین ترتیب روزهای کودکی نیل سایمون سپری شد تا اینکه او توانست در سن 16 سالگی دیپلم خود را بگیرد و بلافاصله با حمایت و تشویق برادرش به دانشگاه نیویورک و پس از آن به دانشگاه ˈکلرادوˈ رفت تا تحصیلات تکمیلی خود را در زمینه نویسندگی به پایان برساند. در دوران دانشجویی، نخستین تجربه های نگارشی نیل سایمون در زمینه کمدی شکل گرفت تا اینکه توانست به همراه برادر خود، در رادیو ˈسی.بی.اسˈ به عنوان منتقد سینمایی نخستین تجربه حرفه ای نوشتن را پشت سر بگذارد. نیل سایمون در سال 1953 میلادی و در 26 سالگی با ˈجون بایمˈ ازدواج کرد و این شروع راه موفقیت های او در دوران زندگی حرفه ای اش بود. او با نگارش فیلمنامه سریال ˈهرگز پولدار نمی شویˈ که طی سال های 1955 تا 1959 میلادی از شبکه تلویزونی ˈساید سزارˈ آمریکا پخش شد، نامی بین نویسندگان کمدی این کشور دست و پا کرد و توانست خود را به عنوان نویسنده ای مولف در نظام یکسان و یکنواخت متن های کمدی نویسندگان آمریکایی مطرح کند. او در نوشته های خود از هرگونه تکلف و بازی های زبانی پرهیز می کرد و آثار طنز خود را به ساده ترین شکل ممکن به نگارش درمی آورد و معتقد به نوشتن برای خنداندن نبود، بلکه اعتقاد داشت اگر حقیقت را بنویسی و آن را با تمام تلخی اش طوری بیان کنی که برای همه دلچسب باشد، آن زمان است که همه به گفته تو با آنکه ممکن است تلخ باشد، خواهند خندید. نیل سایمون مسیر زندگی حرفه ای خود را از تلویزیون به سمت تئاتر تغییر جهت داد و در سال 1961 میلادی نمایشنامه طنزی به نام ˈبیا و شیپور بزنˈ را به نگارش درآورد که فوق العاده از طرف مخاطبان مورد استقبال قرار گرفت و چیزی حدود 90 هفته بر صحنه های تئاتر برادوی به اجرا ادامه داد. به او لقب «پادشاه کمدی» داده شده است و در شهر نیویورک، پس از شکسپیر نمایشنامه‌های او از همه بیشتر روی صحنه می‌روند،